بخش‌هایی از سطح ماه ۲۰۰ میلیون سال کهن‌سال‌تر از آن است که فکر می‌کردیم
تاریخ انتشار: ۲۵ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۳۱۱۲۲
ایتنا - دانشمندان اکنون مجبورند در تقویم زمانی تحولات سطح ماه بازنگری کنند. یک بررسی جدید نشان می‌دهد که بخش‌هایی از سطح ماه در حدود ۲۰۰ میلیون سال کهن‌سال‌تر از آن است که پیش از این تصور می‌شد.
دانشمندان نروژی و فرانسوی روش جدیدی برای تعیین قدمت سطح ماه- این تنها قمر زمین- یافته‌اند. این بررسی جدید نشان می‌دهد که بخش‌های بزرگی از پوسته ماه به‌مراتب کهن‌سال‌تر از آن است که پیش از این تصور می‌شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، ماه اکنون از نظر «زمین‌شناختی» بسیار غیرفعال است، به این معنی که دهانه‌هایی که در اثر برخورد سیارک‌ها و دنباله‌دارها در طول زمان در آن ایجاد شده است دچار فرسایش نشده‌اند.
پروفسور استفانی ورنر از مرکز زیست‌پذیری سیاره‌ای دانشگاه اسلو، که این یافته‌ها را در همایش شیمی‌زمین گلداشمیت در لیون ارائه داد، می‌گوید که مشاهده آثار به‌جا مانده از این برخوردها بر روی ماه نشان می‌دهد که اگر در سیاره ما تلاطم زمین‌شناختی «تکتونیک صفحه‌ای» وجود نداشت، زمین چگونه به نظر می‌رسید. او می‌گوید: «کاری که ما کردیم این بود که نشان دادیم بخش‌های بزرگی از پوسته ماه در حدود ۲۰۰ میلیون سال کهن‌سال‌تر از آن است که قبلا تصور می‌شد.»
پژوهشگران پیش‌تر می‌دانستند که نتیجه تعیین سن سطح ماه با روش استاندارد- فرایندی که با نام شمارش دهانه‌ها شناخته می‌شود- با آنچه در هنگام بررسی سنگ‌های سفرهای پژوهشی آپولو به دست آمده بود متفاوت است.
از این رو، آنها تصمیم گرفتند سن تخمین زده‌شده بر اساس نمونه‌های آپولو را با تعداد دهانه‌های اطراف ناحیه اکتشافی آپولو مرتبط کنند و از این طریق، فرمول‌بندی جدیدی برای تخمین و برآورد قدمت ماه به دست آورند.
دانشمندان همچنین این داده‌ها را همراه با داده‌های به دست آمده از ماموریت‌های فضایی دیگر به ماه، به‌خصوص ماموریت فضاپیمای هندی چاندرایان-۱، بررسی کردند تا ببینند کدام نمونه‌های به دست آمده از آپولو به سطوحی تعلق دارد که در آنها دهانه‌های ماه را شمرد‌ه‌ایم.
به گفته دانشمندان، آنها با این کار توانستند اختلاف میان این دو روش را برطرف کنند و این موضوع سن سطح ماه را به میزان ۲۰۰ میلیون سال عقب‌تر برد.
به عنوان مثال، عمر حوضه برخوردی ایمبریوم– که در یک‌چهارم بالایی سمت چپ ماه می‌شود آن را دید و احتمالا در اثر برخورد سیارکی به اندازه جزیره سیسیل ایجاد شده است– به حدود ۳.۹ میلیارد سال تا ۴.۱ میلیارد سال پیش بازمی‌گردد.
پژوهشگران تاکید می‌کنند که یافته‌های آنها تخمین سن ماه را تغییر نمی‌دهد، بلکه فقط تعیین و برآورد قدمت سطح آن را تغییر می‌دهد.
پروفسور ورنر می‌گوید که این تفاوتی مهم است و به ما امکان می‌دهد جدول زمانی دوره بمباران شدید ماه را در زمان به عقب برگردانیم. این رخدادها پیش از فعالیت‌های آتشفشانی گسترده‌ای رخ داده‌اند که سطح ماه را به شکل امروزی با دشت‌های آتشفشانی و مناطقی نظیر حوضه برخوردی ایمبریوم درآورده‌اند. دانشمندان می‌گویند در آن دوره‌ای که سیارک‌ها و دنباله‌دارها به ماه برخورد می‌کرده‌اند، زمین نیز به احتمال نزدیک به یقین در معرض برخورد آنها قرار داشته است.
منبع: ايتنا
کلیدواژه: کره ماه فضا ناسا ۲۰۰ میلیون سال دهانه ها سطح ماه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۳۱۱۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
الماس‌هایی که دو ساعته تولید می‌شوند؛ دستاورد کیمیاگران مدرن چیست؟
دستاورد جدیدی از دنیای علم و تکنولوژی به‌تازگی خبرساز شده است؛ تولید الماس در آزمایشگاه آن هم در ۱۵۰ دقیقه. این در حالی است که تولید فلزات یا عناصر ارزشمند در تاریخ قدمت زیادی دارد.
به گزارش تجارت نیوز، میل به ساخت این عناصر ارزشمند در تاریخ بشر پیشینه‌ای طولانی دارد. اگر بخواهیم به این میل بپردازیم به کیمیاگری برخورد می‌کنیم. کیمیاگری علمی باستانی و رازآلود است که ریشه‌های آن به مصر باستان و بین‌النهرین بازمی‌گردد. کیمیاگران در جست‌وجوی راه‌هایی برای تبدیل فلزات پایه به فلزات گران‌بها مانند طلا و نقره بودند. آنها همچنین به دنبال کشف اکسیر جوانی و داروی جاودانگی بودند.
در طول قرون وسطی، کیمیاگری در اروپا و خاورمیانه به‌شدت در کانون توجه قرار گرفت. کیمیاگران در آزمایشگاه‌های خود به دنبال راز تبدیل فلزات بودند و در این راه از روش‌های مختلفی مانند تقطیر، تبخیر، ذوب و رسوب استفاده می‌کردند.
کیمیاگران از نماد‌ها و رمز و راز‌های زیادی در نوشته‌ها و نقاشی‌های خود استفاده می‌کردند. این امر باعث شده است رمزگشایی از متون کیمیاگری برای مورخان و دانشمندان امروزی دشوار باشد.
با وجود اینکه کیمیاگری به عنوان یک علم واقعی شناخته نمی‌شود، اما نقش مهمی در تاریخ علم و فلسفه داشته است. کیمیاگران با آزمایش‌های خود به طور اتفاقی مواد و فرایند‌های جدیدی مانند اسید سولفوریک و نیتریک اسید را کشف کرده‌اند و این کمک شایسته‌ای به حساب می‌آید.
در حالی که جست‌وجوی کیمیاگران برای تبدیل فلزات پایه به طلا و نقره به نتیجه نرسید، اما تلاش‌های آنها به طور کلی به پیشرفت علم شیمی کمک کرد. کیمیاگری همچنین الهام‌بخش هنرمندان، نویسندگان و شاعران در طول تاریخ بوده است.
با اینکه کیمیاگران و کیمیاگری دچار تحولات هویتی شدند، اما ماهیت این زمینه تحقیقاتی همچنان باقی است. اولاً که شیمی به شکل سازمان‌یافته‌ای مواد را از بابت آنچه تشکیل‌شان می‌دهد بررسی می‌کند و از طرف دیگر امکانات ساخت مواد را مطرح می‌کند.
الماس‌هایی که در دو ساعت تولید می‌شوند!در خبری شگفت‌انگیز، دانشمندان در یک آزمایشگاه در دانشگاه هاروارد موفق به ساخت الماس در عرض ۱۵۰ دقیقه شدند. این دستاورد انقلابی، گامی بزرگ در جهت تولید الماس مصنوعی با کیفیت بالا و با قیمتی به‌مراتب ارزان‌تر از الماس‌های طبیعی به شمار می‌رود.
ده‌ها سال است که دانشمندان در تلاش‌اند روش‌های جدیدی برای ساخت الماس مصنوعی پیدا کنند. روش‌های سنتی تولید الماس مصنوعی، فرایندی پرهزینه و زمان‌بر است که نیازمند فشار و گرمای شدید برای مدت طولانی است. این روش‌ها اغلب منجر به تولید الماس‌های کوچک و ناقص می‌شوند.
در سال‌های اخیر، دانشمندان روش‌های جدیدی برای ساخت الماس مصنوعی با استفاده از فناوری‌های پیشرفته مانند لیزر و نانوتکنولوژی توسعه داده‌اند. این روش‌ها به طرز چشمگیری سریع‌تر و کارآمدتر از روش‌های سنتی هستند و می‌توانند الماس‌هایی باکیفیت در اندازه‌های مختلف تولید کنند.
دستاورد کیمیاگران مدرن چیست؟در این تحقیق جدید، دانشمندان از روشی به نام «سنتز الماس با لیزر پالس فوق سریع» استفاده کردند. در این روش، پالس‌های لیزر فوق کوتاه و پرقدرت به یک صفحه نازک از گرافیت تابانده می‌شود. این پالس‌های لیزر، اتم‌های کربن را از ساختار گرافیت جدا و آنها را به شکل ساختار الماس مرتب می‌کنند.
این فرایند در عرض ۱۵۰ دقیقه و در دمای نسبتاً پایین انجام می‌شود. در حالی که روش‌های سنتی تولید الماس مصنوعی به فشار و گرمای شدید در حدود پنج هزار درجه سانتی‌گراد و به مدت چندین هفته نیاز دارند. طبیعتاً فراهم کردن این شرایط بسیار پرهزینه‌تر از روش جدید است.
الماس‌های دوساعته چگونه آینده را تغییر می‌دهند؟این دستاورد انقلابی، پتانسیل‌های متعددی را برای آینده به ارمغان می‌آورد. با تولید الماس مصنوعی باکیفیت و به قیمتی ارزان‌تر، می‌توان از آنها در زمینه‌های گوناگونی از جمله جواهرات، ابزار‌های برش، قطعات الکترونیکی و حتی ایمپلنت‌های پزشکی استفاده کرد.
علاوه بر این، این روش جدید می‌تواند به دانشمندان در مطالعه بهتر ساختار و خواص الماس کمک کند و زمینه را برای کشف مواد جدید و شگفت‌انگیز در آینده فراهم کند.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است